Motorcoureur Mirjam Pol, tweede dame van de Dakar 2019

Dream Big. Set Goals. Take Action

Als betrokken organisatie hoort sponsoring er voor Amega bij, zoals sponsoring van de succesvolle Nederlandse motorcoureur Mirjam Pol. Een dame die van aanpakken weet en daar houden wij van bij Amega. Begin dit jaar stond ze in Peru aan de start van de zwaarste rally ter wereld om haar ambities waar te maken. En met succes, ze werd tweede in het damesklassement van de Dakar 2019. Tijd voor een exclusief interview.

Wie is Mirjam Pol?
Gewoon een rustige nuchtere Twentse, met liefde voor de motorsport en die houdt van een uitdaging. Typetje ‘eerst denken, dan doen’.

Hoe is de liefde voor de motorsport ontstaan en hoe ziet je carrière eruit?
De motorsport is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader was zijspanrijder en mijn oudere broer reed ook al vanaf zeer jonge leeftijd. Op mijn geboortekaartje stond een motortje en dat motortje kreeg ik toen ik 4 jaar oud werd. Wij gingen met ons hele gezin ieder weekend naar allerlei wedstrijden. Mijn vader, moeder, broer en ik. Ik heb alle leeftijdsklassen en categorieën in de motorcross doorlopen (motorcross mag je al van jongs af aan doen, is op een afgesloten circuit, met motoren zonder kenteken en waar je geen rijbewijs voor nodig hebt). Op mijn 20e behaalde ik mijn motorrijbewijs, waarmee ik een volgende stap kon zetten en enduro’s ging rijden (om enduro te rijden moet je een motorrijbewijs hebben en een motor met kenteken. Deze routes lopen door weilanden, bos, zandpaden, enz.). Twee jaar later stond ik aan de start van mijn eerste rally. En wat voor één…. De zwaarste rally ter wereld: Dakar. Ik werd de eerste Nederlandse vrouw die Dakar uit wist te rijden en ben 1 van de weinige dames in de wereld die überhaupt op dit niveau rally rijden. Mijn eerste Dakar was in 2006, nu 14 jaar later ben ik nog steeds de enige Nederlandse vrouw die op de motor aan Dakar deelneemt en behoor ik tot de wereldtop.

Waarom ben je mee gaan doen aan de Dakar Rally?

Ik volgde de Dakar rally altijd al op televisie. Daar waar andere sporters de Olympische spelen hebben, daar hebben wij de Dakar rally. Dat is het hoogst haalbare. De zwaarste rally ter wereld. Ieder jaar valt zeker de helft van de deelnemers uit op weg naar de eindstreep. Ergens helemaal voor gaan, het uiterste van jezelf vragen. Ik denk dat dat de uitdaging was wat mij aantrok.

Kan je wat vertellen over de rally’s? In het bijzonder over de eerste en de laatste keer.

Mijn eerste Dakar reed ik op 22-jarige leeftijd in 2006, toen nog in Afrika. Ik was net een half jaartje afgestudeerd (Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Groningen). Ik ging zo groen als gras de rallywereld in. Ik had nog nooit een andere rally gereden, kon niet sleutelen, navigeren, enz. Mijn enige ervaring in het buitenland was 1 week rijden in Marokko. Volgens de geleerden had ik alles tegen, ik was te jong, vrouw, had te weinig ervaring, enz. De beste prognose die ik kreeg was 5 dagen, dan zou ik zeker uitvallen. Maar ik reed hem uit. Het waren lange dagen, ik heb uiteindelijk meer dan het dubbele aantal uren gereden van de koploper… Het was een helse ervaring, onderweg alles alleen op moeten lossen, verdwalen, technische problemen, enz. Maar ik haalde de eindstreep en dat smaakte naar meer.

Dat was mijn eerste Dakar. Afgelopen januari de meest recente. Van al mijn Dakars (7 in totaal) was dit mijn beste ooit. Met een 48^e overal eindklassering, tweede bij de dames en derde beste Nederlander.

Van de 179 gestarte motorrijders wisten er uiteindelijk maar 79 de eindstreep te halen. Het was een hele heftige editie, met veel zand, duinen en fesh fesh (ongelofelijk zacht poeder zand). Ik zeg altijd ‘je mag niets meemaken’. En ik heb ‘niets’ meegemaakt. Ik heb gewoon alle dagen heel constant gereden, goed genavigeerd, energie goed verdeelt en de rust bewaard. Geen tot weinig fouten gemaakt. Natuurlijk val je iedere dag wel een paar keer. Of rij je vast. Of moet je even naar een waypoint zoeken. Dat alles is ‘normaal’. Zolang je daar de schade maar in weet te beperken. En dat wist ik goed te doen.

Een rally rijden schijnt bijzonder zwaar te zijn, wat drijft jou om mee te doen?

De kick. De uitdaging. Het uiterste van jezelf vragen. Dat je af en toe dingen doet waarvan je van tevoren denkt ‘dat kan helemaal niet’. En Dakar is Dakar. Dakar heeft zijn eigen wetten. Je weet nooit hoe het afloopt en dat maakt het voor mij redelijk onweerstaanbaar. Het is een soort verslaving. Eenmaal meegemaakt laat het je niet meer los.

Wat moet je er allemaal voor doen en laten om mee te doen?

Je moet er heel veel voor doen, maar nog meer voor laten. Dakar wordt ieder jaar in januari verreden. En vanaf februari ben ik alweer bezig met de volgende. Voor mij geen feestjes, uitgaan, laat naar bed of andere tijdrovende zaken. Ik mis veel verjaardagen en/of andere sociale aangelegenheden, omdat bij mij de sport voor gaat. De grootste uitdaging ieder jaar is het rondkrijgen van het budget. Ik behoor tot de beste van de wereld, doe en laat er alles voor, maar kan er helaas niet van leven. Ik heb daarnaast veel evenementen, demonstraties, beurzen, openingen, presentaties, enz. Ik train 6x in de week en ben veel op pad i.v.m. mijn trainingen en wedstrijden. Daarbuiten moet er natuurlijk ook veel geregeld worden. Voorbereidingen voor wedstrijden, trainingen, onderhoud, planning, enz. Met welke motor ga ik rijden? Met welk team? Materiaal testen, transporteren, fysieke trainingen, hoogtetrainingen, stickers, kleding, route, sponsoren, social media, enz. Dakar is meer dan ‘die paar weken’ in januari.

Wat gebeurt er als je onderweg motorpech krijgt?

Dan heb je letterlijk en figuurlijk ‘pech’. Wanneer je onderweg motorpech krijgt moet je dit zelf oplossen. Ik heb wel een team, maar die zie ik alleen in het bivak, ’s ochtends bij vertrek en ’s middags / ’s avonds bij aankomst. Onderweg moet je je eigen problemen oplossen. Je mag wel geholpen worden door andere deelnemers, echter kunnen die onderweg ook vaak niet veel voor jou betekenen.

Kleine problemen, zoals een afgebroken hendeltje of een geknapte ketting kan ik nog wel oplossen, maar echte grote technische problemen niet. Op de motor kan ik niet veel meenemen, omdat daar simpelweg geen ‘ruimte’ voor is. Ik heb een beperkte gereedschapssetje en wat kleine ‘eerste hulp’ onderdelen. Is er echt iets groots stuk, dan houdt het gewoon op. Daar heb ik ten eerste het gereedschap niet voor onderweg en ten tweede de onderdelen ook niet. Dan kun je alleen nog maar hopen dat je ‘gunstig staat’ en dat iemand je wil slepen (indien het terrein het toelaat).

En daarom zijn je voorbereiding, je team en je motorkeuze heel belangrijk! Hiermee probeer ik motorpech op voorhand al uit te sluiten. Ik heb ondertussen 7 Dakars gereden, op 3 verschillende merken en ben nog nooit uitgevallen door motorpech. Het blijft een mechanische sport, dus alles kan kapot, maar hier heb je zelf wel degelijk invloed.

Heb je 1 of meerdere bijzondere verhalen (de mooie en minder mooie kanten van de rally)?

Hangt ervan af wat je bijzonder noemt? Op Dakar gebied blijf ik erbij dat mijn eerste finish de meest bijzondere ooit was. Maar ook mijn overwinning (dames klassement) in 2009 ging niet zonder slag of stoot. En datzelfde gold voor mijn 2018 Dakar vorig jaar. Ik brak op dag 4 mijn onderarm, maar door goede begeleiding, slim rijden en de dagen anders in te gaan wist ik de 14-daagse wedstrijd toch tot een goed einde te brengen. De mindere kant van Dakar is dat het zo kostbaar is. Het is ieder jaar weer een strijd om het budget op orde te krijgen. Ik kan zoveel beter, maar heb slechts beperkte middelen. Ik behoor tot de besten van de wereld, maar kan dat lang niet altijd laten zien doordat ik daar de financiën niet voor heb. Dan heb ik bijvoorbeeld geen motor om mee te trainen en kan ik geen andere wedstrijden rijden buiten Dakar om. Ik heb daarom in 2011 even een pas op de plaatst gemaakt. Even stilstaan en om mij heen kijken. Bij leren. Om vervolgens daarna dubbel zo hard weer vooruit te gaan.

Wil je volgend jaar weer mee doen en waarom?

Zeker! Dakar is eigenlijk een soort verslaving. Je zoekt je grenzen op. Je probeert een bepaalde balans te vinden tussen hard rijden en niet crashen. Bij geen enkele andere sport of wedstrijd moet ik zo diepgaan als tijdens Dakar. In Dakar leer je jezelf pas echt goed kennen. Daar wordt er het uiterste van je gevraagd. En om in Dakar, op het allerhoogste niveau, mee te doen blijft toch een voorrecht.

Bekijk Amegazine

Lees ook